చేసే ప్రతి పనికీ (కృత్యానికీ!) కారణం వెతకడం, ఆ కృత్యాల్లో అంతరార్థాలను వెలికితియ్యడం, ఆ వెలికితీసిన అర్ధార్థాలకు జ్ఞానమని పేరు పెట్టడం, వాటి ప్రయోజనం ఇదీ అని విశ్లేషణ చెయ్యడం మానవ(మనువు)జాతికి అత్యాధునికయుగంలో ఆనవాయితీగా మారింది. ఈ విధమైన అర్ధసంహిత వైఖరులు మనోవాక్కాయ (మనసు, వాక్కు & కాయము) సంతులతను కోల్పోవడానికి కారణభూతం అవుతున్నాయి. ఒక రకంగా ప్రతి దానికీ ఏదో ఒక కారణాన్ని వెతకడమే అసంతుల (అసంతృప్త) జీవనానికి కారణం అవుతోంది! ఈ విషయంలో అత్యాధునిక సమాజపోకడలు కల్గిన నేటి మన మానవజాతి సూర్యుని నుండి సుమతిని పొందవచ్చు. సూర్యుడు లోకానికి కాంతిని, ఉష్ణాన్ని & కాలాన్ని అందించే అద్వితీయమైన కార్యాన్ని ఎటువంటి విసుగూవిరామంలేక, చిరాకుపడక ఎన్నో యుగాల నుండి క్రమం తప్పకుండా అనుదినం చేస్తూనే ఉన్నాడు, మరెన్నో యుగాలు అలా చేస్తూనే ఉంటాడు. ఒక మాసం గడవగానే మనం ఏరికోరి ఎన్నుకున్న ఉద్యోగమే మనకు వెగటు పుట్టిస్తుంది, అలాంటిది సూర్యుడు యుగాల తరబడి ఎలా చేస్తున్నాడు ఇదంతా? ఏ ఫలితం ఆశించి చేస్తున్నాడు? ఏ ప్రయోజనం కలుగుతుంది సూర్యుడికి ఇదంతా చేస్తే? కాస్త మనసును స్థిరచిత్తంతో నిలిపితే సూర్యుడిని నడిపేది ఆశ (కా
వాస్తవానికి దూరంగా ఉండే నిజమే అబద్ధం.